Its got talent!

Its a suprise: Talents

Gezien donderdag 25 juni 2009 in De Engelenbak en De Brakke Grond

Niels Nannes

Amsterdam got talent! In vier voorstellingen in het kader van de serie Talents laten getalenteerde derde- en vierdejaars studenten van De Theaterschool, de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, de Amsterdamse Toneelschool &  Kleinkunstacademie zien wat ze kunnen. En dat is niet mis. Hier een overzicht.

Folie a deux: worstelende poseurs
In Folie a deux worstelen twee gestroomlijnde mensen met hun leven. Ze willen liefde maar weten niet hoe. Als robotten worstelen zij zich door het leven, als emotieloze poseurs tasten ze elkaar af door tegen elkaar op te bieden wie de meest bizarre dingen heeft meegemaakt. In een minimalistisch decor met niet meer dan een witte wand, een tafel en twee stoelen valt er niets meer te verbergen. Jip Loots speelt onderkoeld de psychotische jongeling met een prachtige dictie. Eva Maria de Waal laat met grote intensiteit zien dat zij sluipenderwijs de waanideeën van de ander overneemt, de folie à deux slaat toe. ´Wie ben je´ vraagt Eva Maria. ´Ik ben de bedoeling´ antwoordt Jip. De twee acteurs spelen alsof hun leven er van af hangt en met name Eva Maria de Waal laat haar potentie zien, schakelend van een mechanisch bewegende poseur naar een vlammende femme fatale tot een verkracht wrak zonder gevoel. Halina, someone is knocking on your door!

1 dag: samenscholing
De voorstelling 1 dag is een tijdelijke samenscholing van een groep mensen. De setting is niet geheel duidelijk, wellicht een studentenhuis gezien de stapel kratten bier en het rommelige interieur. En het laatste typeert het stuk ook. Valt er wel een touw aan vast te knopen of moet je dat vooral niet proberen? Een groep jonge mensen praat chaotisch door elkaar heen. Je blijft je afvragen wat ze met elkaar hebben. Voorbij komen bizarre zaken als een autobiografie met morbide moordpogingen op een vreemdgaande moeder, of gedichten over een cape van huid (“ik kom er niet meer uit”), een satanskind dat tot haar grote frustratie maar maagd blijft alsook een keihard gevecht tussen twee vrouwen. Hilarisch, van ontroerend tot grappig. Maar aan de andere kant spotten ze met spanningsbogen, het tempo is af en toe dramatisch laag en aangeleerde technieken als indringende blikken, een ingehouden frons, in de verte staren van de spelers op de achtergrond mogen nu wel weer afgeleerd worden. En dan dat gesjouw met die troep op het toneel van de ene hoek naar de andere? De tijdelijke samenscholing wordt zo wel erg opgerekt. Maak van 1 dag maar 1 middag.

Gelukkig: recht tot het hart
Christine de Boer speelt Gelukkig. Is ze gelukkig of speelt ze dat ze gelukkig is? Beide aspecten komen aan bod. Sober maar effectief begeleid door een driekoppige band op bas, akoetische en electrische gitaar zingt ze kleine liedjes met prachtige teksten. Over dat ze verlaten wordt door haar vriend: ´Ga weg, we hebben altijd al niet bij elkaar gepast, neem alles mee als je mij dan toch verlaat. Pak mijn hart, neem mijn hart met je mee, het is goed´. Of over dat ze zich groot houdt maar klein voelt: ´Doe het zachtjes, ik ben niet zo sterk als het lijkt, doe het zachtjes, of doe het liever niet´. Vol emotie maar toch intiem gezongen, recht tot het hart. Maar waar zijn die malle ingrepen nou weer voor nodig? Plotseling lekt het links en rechts water, alsof het dak lek is. Irritant druppelt het door de liedjes heen. Was dit nodig om de triestheid nog eens te onderstrepen? En dan een coupletje gorgelen met datzelfde water. En die te hoge microfoon met dat trapje om haar kleinheid aanschouwelijk te maken? Het voegt niets toe, haar aanwezigheid en liedjes hebben dit helemaal niet nodig. Zoals ze zelf zingt: ´om te leven is niet veel nodig, een witbier met citroen, en af en toe een zoen.´ En niet te vergeten een roze gitaar.

Voor de gehoorzamen: de messias
En dan is er licht! Vanuit het donker komt Pepijn Schoneveld in Voor de Gehoorzamen op als de nieuwe messias. De kerkmuziek had ons al moeten waarschuwen. ´Ik ben liefde, ik zorg ervoor, alstublieft!´ Pepijn is echter vol relativering, hij komt pas na pure wanhoop. ´Maar, geacht publiek, u bent al naar mij gekomen, u heeft mij gekozen. Dus het is andersom! Alleen die voor mij gekozen hebben maakt jullie uitverkoren.´ Wij zijn de gehoorzamen. Pepijn Schoneveld weet zichzelf te introduceren en vol flair betrekt hij het publiek, zijn volgelingen, als een alwetende regisseur in de liefde, met niet altijd goed nieuws. ´U weet het nog niet, maar over zes weken gaat u uit elkaar.´ Hoe? Hij kruipt bij u in het oor en vertelt het. Maar hij zorgt ook voor de losers, want zijn wij dan niet ook? Subtiel laat hij het publiek beseffen dat ook wij bang zijn en aan dingen vasthouden. Laat het los is zijn pleidooi, geef alles op! Alleen is het publiek niet zo gehoorzaam als gedacht en ook zijn eigen onbereikbare liefde Nienke kan hij niet loslaten. Als zij niet in de voorstelling is komen opdagen, blijkt zijn tragische failliet als regelaar van de liefde. Pepijn Schoneveld kruipt niet alleen in uw oor, maar blijft ook in je hoofd zitten, en dat is geen straf.

Folie à deux Jip Loots & Eva Maria de Waal

1 dag Carole van Ditzhuyzen, Michiel Bakker, Nadia Min, Roos van Erkel, Janne Kemmers, Bo Tarenskeen

Cristine speelt Gelukkig Christine de Boer

Voor de Gehoorzamen Pepijn Schoneveld